Voor als jullie het nog niet wisten; ik werk als caissière in een supermarkt. Daar lopen soms wat ‘lastige’ klanten rond, maar gelukkig zijn de meeste wel makkelijk en doen zonder problemen hun boodschappen. Maar die ‘lastige’ klanten snap ik ook wel hoor, want wij caissières zijn ook de makkelijkste niet. Waarom zouden we maar steeds vragen om 5 centjes (of ander klein wisselgeld) en waarom moet je nou toch altijd je ID-kaart laten zien bij het kopen van een fles wijn (of ander alcohol of rookwaar)? In dit artikel maak ik wat ergernissen duidelijk, een klein beetje zeur/ klaag artikel die je luchtig moet opvatten.

Waarom we maar blijven vragen naar een ID/ paspoort terwijl je al 33 bent:
Omdat het echt super lastig is om bij een random iemand zomaar even zijn of haar leeftijd in te schatten. Meestal heb je het goed maar er zijn ook momenten waar wij (als caissières) er compleet naast zitten. Het meest gênantste dat ik ooit heb meegemaakt; ik vroeg bij een mevrouw naar haar legitimatie en uiteindelijk kreeg ik te horen/ te zien dat ze al 39 was *oops*.
Maar de regel is dat we het dus moeten vragen tot en met 25. Inschatten of iemand 25 is, vind ik moeilijker dan in te schatten of iemand 18 is. Vooral als diegene een babyface heeft. Als wij het trouwens niet vragen en we krijgen een keer controle, dan ben je de sjaak en krijgt het bedrijf een flinke boete. 

Waarom we maar blijven vragen om die 5 centjes:
Of ander klein wisselgeld. Dit maakt het gewoon net iets makkelijker om het geld terug te geven. Ik weet het, het kan echt super irritant zijn maar voor mijn kassalade is het soms wel wat fijner. Vooral als je weinig wisselgeld hebt en je weet dat de leidinggevende geen tijd heeft om wisselgeld te pakken voor je. Maar hé, zie het als een win-win situatie. Wij hebben dat ene 5 centje en jij hebt geen zware portemonnee van al het wisselgeld dat ik had moeten teruggeven als je geen 5 centje had. 

Waarom we vragen of je het misschien kleiner hebt dan €50,-:
Ja sorry hoor maar ik raak erg geïrriteerd als jij met een briefje van €50,- komt aanzetten terwijl je maar €1,80 hoeft te betalen. Vraag je het nog netjes of je het zo mag betalen, omdat je het echt niet anders hebt: oké, jij mag blijven! Maar als je het niet vraagt en gewoon zo’n briefje geeft alsof het de normaalste zaak van de wereld is, kijk dan niet raar op als wij caissières vragen of je het toevallig kleiner kan betalen. Je weet wel, met een briefje van €5,- ofzo. We hebben niet altijd een gunstige kassalade met veel wisselgeld, omdat we bijvoorbeeld net begonnen zijn of dat mensen extra geld hebben gepind waardoor we niet veel briefgeld meer in onze lade hebben zitten.

Waarom we maar blijven herhalen of je het bonnetje wilt:
Omdat – als ik het niet zou herhalen – jij misschien alsnog het bonnetje wilt terwijl ik al de boodschappen van de volgende klant aan het scannen ben. Daarnaast zou je me misschien niet verstaan hebben en vind ik het gewoon netjes om nog een keer te vragen. 

Waarom we niet 1, 2, 3 naar de kassa toe sjezen als er een kassa bij moet:
Misschien zijn we ook nog wat andere dingen aan het doen. Vooral in de supermarkt waar ik werk moeten wij caissières ook nog andere dingen doen dan alleen maar kassa draaien. Als we geroepen worden om een extra kassa te openen proberen we zo snel mogelijk naar de kassa toe te gaan.
Degene die achter de kassa zit is soms ook druk bezig met de klanten dat diegene niet kon zien dat het al zo druk werd. Dus schreeuwen dat het druk wordt, dat de 4e persoon gratis boodschappen krijgt of andere onzin heeft geen zin, ikzelf vind het nogal vervelend als mensen dat doen. We zijn tenslotte allemaal mensen, geen robots die alleen maar geprogrammeerd zijn om kassa te draaien. Heb dus alsjeblieft even geduld. Please!

Mijn excuus voor dit klaagmomentje, maar soms moet je gewoon wat irritaties van je werk kwijt. Het leek me wel leuk (voor mede-caissières) om dit even te delen. En als je geen caissière bent dan zie je eens wat wij toch allemaal meemaken achter de kassa. En dit is nog niet eens alles.
Wat is het meest rare dat je ooit op je werk hebt meegemaakt?
Liefs, 
Dinja

* afbeeldingen via Pixabay